Op 25 juli 2010 reed ik op Pikul, een Orlov draver hengst een klasse I endurance in of all places: Spassk-Rjazansk in Rusland!

Een heel bijzondere omgeving:

Spassk ligt 200 km ten zuidoosten van Moskou in een bijzonder bosrijk gebied dat echter alleen in de zomer geschikt is om paard te rijden. In de lente staat het hele gebied onder water en wordt er gevaren!

Ik was te gast bij de familie Morozov en kreeg van hen Pikul, de orlovdraver te leen. Nooit eerder reed ik op een hengst dus dat was even wennen. Gelukkig was Pikul een bijzonder brave hengst!

En een heel bijzondere wedstrijd: Van 23 tot 25 juli   werd het open equestrian  Festival “voor vriendschap” gehouden in het prachtige land van Ryazan. Dit festival werd georganiseerd door de Russische federatie voor paardensport. Deelnemers kwamen uit de Baltische staten en uit de Commonwealth of independent states, zeg maar de voormalige sovjet unie.

Het idee achter het festival is het promoten van internationale gebeurtenissen rondom het paard en het promoten van endurance in het bijzonder. Er wordt dus flink reclame voor gemaakt op TV en radio en nationale grootheden zetten zich in om het festival tot een succes te maken. De Morozovs bijvoorbeeld, stelden hun landhuis ter beschikking van de internationale jury en omdat ik het geluk had een van de juryleden in Litouwen te ontmoeten, kon ik er ook verblijven.

Ik kwam vroeg in de ochtend aan, om een uur of vier, maar dat was geen probleem, ik werd hartelijk ontvangen door Olga Morozov die gelijk een slaapplaats voor me maakte en aanbood een ontbijt te verzorgen en me te wekken zodat we op tijd naar de paarden konden gaan!

Na vier uur! geslapen te hebben was het zover: op naar de paarden! Ik reed mee in de auto  van onze gastheer: een bmw met chauffeur en blauw zwaailicht! Een belevenis apart!

Naar de track:

Olga’s merrie en mijn hengst stonden gezadeld en al op ons te wachten.
De procedure is precies zo als bij ons alleen de taal is heel anders, Russisch is een bijzonder moeilijke taal maar gelukkig studeerde ik in mijn jeugd Russische taal- en letterkunde aan de Gemeente Universiteit van Amsterdam dus kon ik de aanwijzingen redelijk  volgen en het helpt natuurlijk als je de procedures kent!

Dus op naar de voorkeuring: draven aan de hand. Geen probleem voor ons!

En dan de verrassing: geen klasse I voor mij en Pikul, Olga en haar merrie en nog twee andere gasten. In plaats daarvan maken we filmopnames bestemd om de endurance sport te propageren. We worden voorafgegaan door een koets met een span Andalusiërs . In de koets de regisseur, de cameraman en zijn assistent. Op hun aanwijzingen doen we net alsof we een klasse I wedstrijd rijden inclusief alles wat daar bij hoort: het volgen van de route, aanbieden bij de Vetgate, controle hartslag etc.etc.!

En die route is bijzonder: Olga vertelt me al rijdend iets over de omgeving waarin we rijden:

Al de bomen die we zien, zo vertelt ze, staan in de lente onder water, we varen hier dan! Ze wijst me op bijzondere planten, bijzondere vergezichten… het is te mooi om waar te zijn! Hier rijd ik, op een jonge orlov draver, een hengst ergens diep in Rusland, op een bodem die in de lente onder water staat! De bomen zijn zo’n 4 mtr hoog, dat wil zeggen dat er in de lente minstens 4,5 mtr water staat! En nu is het droog! Deze ervaring is mindboggling!  Ik wilde dat ik bij machte was om te toverren: Ik toverde jullie dan hier naar toe: naar deze omgeving, jullie zoudt dan zelf ervaren hoe ongelooflijk mooi het hier is! Maar bij gebrek aan toverkracht doe ik het zo maar: op papier! In de hoop dat er iets overgebracht wordt van de bijzondere ervaringen die ik hier had!